Shire Horses zijn erg lang en hebben records bijgehouden voor het zijn van de sterkste paarden en de grootste. In de tijd dat paarden werden gebruikt als trekdieren, stonden ze bekend om hun immense aantrekkingskracht. Dat echte paardenkracht niet meer wordt gebruikt, heeft het Shire-paard op de lijst geplaatst van bedreigde vee-rassen in het VK, de VS en Canada. In Canada schat men dat er minder dan honderd individuen zijn en staat het ras op de "kritieke lijst" van de American Livestock Breeds Conservancy.
Lichaamstype:
Het Shire-paard verwisselen met de Clydesdale zou gemakkelijk zijn. Het hoofd is langer en smaller in profiel, met een kleiner jukbeen . De neus is iets Romeins. De nek is lang, gebogen en hoog aangezet. De rug is kort en de schouders en borst zijn krachtig en gespierd. De achterhand is niet zo omvangrijk als een Clydesdale, maar nog steeds krachtig en goed bespierd. Over het algemeen heeft het Shire-paard een indrukwekkende en krachtige aanwezigheid.
Gemiddelde grootte:
Het Shire-paard is het hoogste ras, met de rasstandaard die vereist dat individuen minimaal 16,2 HH zijn. Het gemiddelde is 17,1 HH en hengsten kunnen oplopen tot 17,2 HH.
Toepassingen:
Het Shire-paard werd op grote schaal gebruikt om karren bier van brouwerijen naar openbare huizen te trekken. Vóór WO1 werden ze veel gebruikt als boerderijpaarden, trekkende wagens en werkende landbouwvelden. Toen steenkool een belangrijke bron van warmte en licht was, werden Shires ingezet die enorme kolenwagens over de ruige wegen trokken.
Tegenwoordig is de Shire nog steeds populair om voertuigen te trekken om te laten zien en plezier te rijden. Ze zijn een milieuvriendelijk alternatief voor tractoren op kleine boerderijen, waarmee u sight-seeing wagens en houtkap kunt maken. En natuurlijk zijn ze een populair promotietool voor moderne brouwers, van wie sommigen weer met paard en wagen afleveren.
Ze worden ook gebruikt als rijpaard.
Kleur en markeringen:
Shire Horses komen in zwart, bay, grijs en kastanje of zuring (kastanjekleuren zijn niet toegestaan in het VK). De Amerikaanse rasstandaard vermeldt de "roan, en buitensporige witte markeringen zijn ongewenst". Net als Clydesdales hebben Shire Horses veren, lange haarlokken eronder, de knieën en haviken. Deze bevedering moet fijn en zijdeachtig zijn en niet overdreven dik.
Geschiedenis en oorsprong:
Shires zijn vernoemd naar de shires van het platteland waar het ras zich ontwikkelde. Er wordt gedacht dat het Britse 'Great Horse' gebruikt voor oorlogspaarden, is een voorouder van de Shire. De afstammelingen van het Grote Paard zijn mogelijk overtroffen met Friezen en andere rassen en hebben zich ontwikkeld als het Old English Black Horse. Het Packington Blind Horse, een hengst die eind 1170 leefde, wordt beschouwd als een van de grondleggers van het Shire-paardenras. De Shire Horse Society, voor het eerst de Engelse wagen Horse Society genoemd, werd opgericht in 1878.
Unieke karaktereigenschappen:
Het meest opvallende kenmerk van de Shire Horse is de hoogte. Het ras staat ook bekend om zijn gemakkelijke temperament. Ze zijn extreem sterk. Een paar Shires in de jaren 1920 trok een lading van meer dan vijfenveertig ton.
Het exacte gewicht van de lading kon niet worden bepaald omdat het gewicht de leescapaciteit van het meetinstrument overschreed.
Shire Horse Champions en Beroemdheden:
Jarenlang, tot zijn dood in 2001, was een Shire Horse-ruin, Goliath genaamd, de recordhouder van het Guinness Book of World Records voor 's werelds hoogste paard. Hij stond op meer dan 19 HH. 'S Werelds grootste paard is misschien een Shire genaamd Mammoth, geboren in 1848. Hij stond 21.2 handen hoog en woog naar schatting 3.300 lbs (1500 kg).
Shire Horses zijn erg lang en hebben records bijgehouden voor het zijn van de sterkste paarden en de grootste. In de tijd dat paarden werden gebruikt als trekdieren, stonden ze bekend om hun immense aantrekkingskracht. Dat echte paardenkracht niet meer wordt gebruikt, heeft het Shire-paard op de lijst geplaatst van bedreigde vee-rassen in het VK, de VS en Canada.
In Canada schat men dat er minder dan honderd individuen zijn en staat het ras op de "kritieke lijst" van de American Livestock Breeds Conservancy.